Jonge honden in het team

Het programma Regionale oncologienetwerken gaat er vanuit dat samenwerking in oncologienetwerken leidt tot betere zorg tegen betaalbare kosten.  Maar kunnen we dat ook aantonen? Daarvoor hebben we bruikbare meetmodellen nodig waarmee we uitkomsten, processen en kosten van (oncologische) zorg in netwerken aan elkaar kunnen relateren. “Hoe meet je uitkomsten in een netwerk, hoe meet je kosten in een netwerk? Voor één ziekenhuis is dat niet zo moeilijk, maar als het gaat om zorgnetwerken is dat onbekend terrein”, zegt Michael Fröhlke. “We weten ook nog niet precies hoe we het gaan doen, alleen dat we gebruik zullen maken van bestaande registraties. We gaan dus niet iets nieuws meten.” 

Michael (24) is klinisch psycholoog en kwam via een college Healthcare Management terecht in dit onderzoek op het snijvlak van zorg en economie. Hij werkt aan de ontwikkeling van meetmodellen van zorg in netwerken. Hij wordt begeleid door dr. Gerdien Regts en prof. Taco van der Vaart van de Rijksuniversiteit Groningen en prof. Sabine Siesling, senior onderzoeker bij IKNL en hoogleraar aan Universiteit Twente. Michael is geboren en getogen in Cuxhaven, een stadje aan de Duitse noordkust, en kwam naar Groningen voor de psychologiestudie. 

Nieuwe contractvormen
Thomas Reindersma, afkomstig uit Ureterp, is zelfs nog een jaartje jonger: 23. Hij ging mee met prof. Kees Ahaus toen die overstapte van Groningen naar Rotterdam en verdiept zich onder diens toeziend oog in contracteringsvormen. De huidige financieringssystematiek gaat uit van contracten tussen één ziekenhuis of instelling en één of meerdere zorgverzekeraars. Zorg die wordt verleend in netwerken past niet in die systematiek. Thomas helpt mee om contracten te ontwikkelen waarin een netwerk financiële afspraken maakt met één of meer zorgverzekeraars. Zo’n contract op netwerkniveau moet helpen om kwaliteit op netwerkniveau te belonen en gezamenlijk de meest doelmatige zorg te leveren. Daar zijn verschillende varianten in mogelijk en Thomas gaat de voor- en nadelen daarvan in kaart brengen – en natuurlijk ook onderzoeken hoe ze uitpakken.

Proeftuinen
De projecten worden stevig verankerd in de praktijk. De meetmodellen en de innovatieve contracten komen tot stand in een zorgvuldig proces van co-creatie. Werkbaarheid in de dagelijkse praktijk van de zorg staat bij de ontwikkeling voorop. Zo ontstaan bruikbare oplossingen tegelijk met het nodige draagvlak voor de volgende stap: het daadwerkelijk toetsen in de praktijk van een zorgnetwerk. Dat gebeurt in meerdere proeftuinen. “We zijn bezig in de echte wereld, dat is zo mooi aan dit project”, zegt Thomas. “Natuurlijk is het veel denkwerk en literatuurstudie, maar we moeten er ook veel op uit, bijvoorbeeld voor gesprekken met stakeholders. Heerlijk, ik moet er niet aan denken om vijf dagen per week aan een bureau te zitten.”

Hoewel de beide projectmedewerkers annex promovendi dus elk een eigen onderwerp hebben, trekken ze nauw met elkaar op. “We ontmoeten elkaar in het uitkomsten- en kostenaspect van netwerkzorg”, aldus Thomas. “We hopen dat we van elkaars werk gebruik kunnen maken”, vult Michael aan. “Idealiter leveren mijn meetmodellen de input voor de innovatieve contractering waar Thomas mee bezig is.”

Themamanager Ineke Middelveldt is superenthousiast over Michael en Thomas. “Ze werken heel hard en ze doen hartstikke leuk en nuttig onderzoek dat ons echt vooruit helpt. Door hun dubbele aanstelling profiteren we nu al van alle kennis van de RUG, Erasmus en Universiteit Twente op dit gebied. Als de proeftuinen straks draaien, gaan zij natuurlijk ook kijken hoe die lopen en of we er verder mee kunnen.

Meer weten? Kijk op de websiteof neem contact op met themamanager Ineke Middelveldt via i.middelveldt@umcg.nl.